در روايات از حضرت مهدي (عج) تعبير به بهار روزگاران شده است و جزء سلام‌هايي كه به محضر حضرت مي‌شود آورده‌اند: "السلام علي ربيع‌الانام و نضره الايام” درود بر بهار بشريت، بهاران تاريخ و طراوت روزگاران.
مانندمولايش، اباعبدالله الحسين بي سر بود
علي عسگري همسنگر شهيد مي گويد:دهم خرداد سال ۶۶، درمنطقه بانه وعمليات كربلاي ۱۰ بوديم. راننده بولدوزربراي انجام راه سازي مشغول كاربود ومحمدرضا دركناراودستوراتي مي داد. شرايط منطقه طوري بود كه باتوجه به ديد كاملي كه عراقي ها داشتند به شدت آماج تيرهاي توپخانه دشمن قرار داشت. هرچقدراصرار كردم كه داخل سنگر بيايد او اعتنايي نكرد ناگهان گلوله توپي در كنار او برروي زمين اصابت كرد براي چند دقيقه زمين و زمان پراز گردوخاك شد. بافرو نشستن غبارهرچه نگاه كردم ازمحمدرضاخبري نبود ، به سمت اودويدم بعد از جست وجو ديدم موج انفجار محمدرضا را به زير لودرپرتاب كرده است با حركت دادن آهسته لودر بدن محمدرضا نمايان شد، تمام وجودم راغم وغصه فراگرفته بود،چراكه تركش به سرمحمدرضا برخورد كرده و از سر و روي زيباي او فقط محاسن بلندش باقي مانده بودواين گونه بودكه محمدرضا بادعاي خير مادرش ، مانندمولاي بي سرش اباعبدالله الحسين (ع)بابدني غرق خون وبي سر به سمت آسمان پرگشود ودرروزهاي بعد پيكرپاكش برروي دستان اهالي مسگرآباد وهمرزمانش تشييع وبراي هميشه درقطعه ۲۹،رديف۱۲۱،شماره۱۷بهشت زهراي تهران آرام گرفت.
شهيد محمدرضا علي اوسط در وصاياي خود به مباحثي چون اهميت به نماز، نيكي به يكديگر، ادامه دادن راه شهدا، مطيع ولايت فقيه بودن تاكيد كرده است؛ او يك جمله اي زيبايي هم در وصيتنامه نوشته بود جمله اي كه هنوز هم روي ديوار خانه پدر شهيد حك شده است؛ «روي زمين خدا راه مي رويد، معصيت نكنيد».