پی در پی صدای ضربه  همسایه ها را بر دیوار سلول می شنیدیم ..................چرا جواب نمی دید. 

 می خواستم بگویم سرمان شلوغ است : سرگرم مردنمان هستیم.................نه بوی مرگ می داد  نه  بوی زندگی............

بر گرفته از کتاب من زنده ام از معصومه آباد

سلام به تبلاگی های عزیز

من بر گشتم با دلی گرفته

اسفند ماهه دلم تنگ دیداره